Τα «Καταφύγια» αποτελούνταν από δύο εργαστήρια διάρκειας έξι ημερών που πραγματοποιήθηκαν παράλληλα στο Ορεινό Καταφύγιο Μελισσουργών και στο Ορειβατικό Καταφύγιο Πραμάντων, το καθένα αφιερωμένο σε διαφορετικά υλικά και κατασκευαστικές τεχνικές.

Χάρη στην εγγύτητά τους αλλά και στην απόστασή τους από το εύθραυστο περιβάλλον των παραδοσιακών οικισμών, οι χώροι των καταφυγίων ενεργοποιούν την κατασκευαστική φαντασία προς την κατεύθυνση δημιουργικών προσεγγίσεων της παράδοσης. Από τη μία πλευρά, η εγγύτητα με τους οικισμούς μας επιτρέπει να αναλογιστούμε τη σημασία των αρχιτεκτονικών τύπων, ως τυπικών δομών και ως φορέων πολλαπλών επιπέδων γνώσης. Από την άλλη πλευρά, η απόσταση από αυτούς τους σπουδαίους «δασκάλους», μας καλεί να «παίξουμε» και να φανταστούμε τους τρόπους με τους οποίους οι παραδοσιακές τεχνικές, τα φυσικά υλικά και η αδιαμεσολάβητη σχέση με το έργο μπορούν να γίνουν κατανοητά σήμερα και ως εκ τούτου να εκφράσουν σύγχρονες αξίες. Με αυτό τον τρόπο τα «Καταφύγια» συστήνονται ως μέρη ενός «προστατευόμενου παιχνιδιού». Κατά τη διάρκεια της διαμονής μας, επιδιώξαμε να διερευνήσουμε τις σύγχρονες ερμηνείες των διδαχών της παράδοσης μέσα από δύο διαφορετικές κατασκευές. Σε αυτό το πλαίσιο, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να επιλέξουν μεταξύ δύο θεματικών - κατασκευών:

Α. ΠΕΤΡΑ - ΠΗΛΟΣ : Διασκευάζοντας τον παραδοσιακό ξυλόφουρνο

Β. ΞΥΛΟ: Συστήνοντας το «τζουμερκιώτικο» δεντρόσπιτο

Και οι δύο δομές σχεδιάστηκαν με τη συμμετοχή των διευθυντών των καταφυγίων που υποστήριξαν τα έργα ολόψυχα. Τέλος, οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν κοινές διαλέξεις τεχνικού και θεωρητικού περιεχομένου γύρω από τα θέματα και των δύο εργαστηρίων και επίσης να συναντηθούν και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους σε συγκεντρώσεις από τη φωτιά που πραγματοποιήθηκε σχεδόν κάθε βράδυ.

​